Gıda Krizi – Tarım, Ekoloji ve Egemenlik

Aslında bu yazıyı yılbaşından &ouml;nce yazmayı planlıyorduk ama yoğun g&uuml;ndemden dolayı bir t&uuml;rl&uuml; sıra gelmedi.Bug&uuml;n size tarıma ilgi duyan, tarımın hem T&uuml;rkiye de hem de k&uuml;resel anlamda ekonomisi, politiği ve sosyolojisini kavramaya &ccedil;alışanlar i&ccedil;in bir kitap ve yazardan bahsedeceğiz.Kitabın ismi &ldquo;Gıda Krizi &ndash; Tarım, Ekoloji ve Egemenlik&rdquo;... Yazarı ise 37 yıldır tarımla bir fiil uğraşan, Tarım Bakanlığı nda 7 yıl g&ouml;rev almış, şimdilerde ise &Ccedil;ift&ccedil;i Sendikaları Konfederasyonu Kurucu Genel Başkanı olarak m&uuml;cadelesini s&uuml;rd&uuml;ren Abdullah Aysu.Kitap, okuyuculara &ouml;nemli bir soru soruyor: K&ouml;yl&uuml;s&uuml;z, &ccedil;ift&ccedil;isiz bir tarım m&uuml;mk&uuml;n m&uuml;?Abdullah Aysu, bu sorunun cevabını verirken yaratılan yanlış ve sistematik algıya şu s&ouml;zlerle dikkat &ccedil;ekiyor: &ldquo;D&uuml;nyada yanlış bir algı y&ouml;netimi hakim. İ&ccedil;inde kimyasalların da olduğu end&uuml;striyel tarım yapılmadığı, uygulanmadığı takdirde insanlığın a&ccedil; kalacağı y&ouml;n&uuml;nde kamuoyuna bir bilgi empoze ediliyor. Oysa Birleşmiş Milletler in (BM) yaptığı &ccedil;alışmalara bakıldığında durum &ccedil;ok farklı. BM nin verilerine g&ouml;re kimyasala dayanmayan k&uuml;&ccedil;&uuml;k k&ouml;yl&uuml; tarımı, end&uuml;striyel tarıma g&ouml;re y&uuml;zde 50 ila y&uuml;zde 120 arasında daha fazla verimliliğe ulaşmış durumda.&rdquo;2014 yılını &ldquo;Aile &Ccedil;ift&ccedil;iliği&rdquo;, 2015 i &ldquo;Toprak Yılı&rdquo; ve 2016 yı &ldquo;Bakliyat Yılı&rdquo; ilan eden BM nin &ccedil;ığlık &ccedil;ığlıga d&uuml;nyaya bir mesaj vermeye &ccedil;alıştığını s&ouml;yleyen Aysu ya g&ouml;re, empoze edilenin aksine end&uuml;striyel tarım ile birlikte aslında tarım kıtlığa doğru ilerliyor.Bunu farkeden BM ise s&ouml;z konusu başlıkları belirleyerek toprağa, suya saygılı ve insan sağlığı i&ccedil;in risk oluşturmayacak bir k&ouml;yl&uuml; tarımına d&ouml;n&uuml;lmesini hedefliyor. Aslında ana mesaj olduk&ccedil;a a&ccedil;ık. Toprakla barışık hale gelmemiz gerekiyor.D&uuml;nyada gıda &uuml;retiminin y&uuml;zde 110-120 seviyelerinde olduğunu hatırlatan Abdullah Aysu, bu durumda mantıksal olarak d&uuml;nyada a&ccedil; insanın kalmaması gerektiğini s&ouml;yl&uuml;yor. &Uuml;retim tarafında tablo b&ouml;yleyken, 800 milyon insanın her gece yatağa a&ccedil; gittiği bir d&uuml;nyada 1,2 milyar insan da obezite ve aşırı kilo nedeniyle sağlık sorunları yaşıyorsa sorunun &uuml;retim tarafında değil gıda &uuml;retiminin adil dağılımı ve t&uuml;ketimi tarafında yaşandığı daha net anlaşılıyor.Daha somut bir ifade ile Avrupa ve ABD gibi gelişmiş &uuml;lkelerde y&uuml;zde 30-40 ları bulan gıda israfı Afrika daki a&ccedil;lığı bitirebilecek bir boyutta. Abdullah Aysu ya g&ouml;re d&uuml;nyanın 6 milyar değil 9 milyar insanı doyurabilecek bir kapasitesi var aslında. &Ccedil;İFT&Ccedil;İ Mİ TARLA BEK&Ccedil;İSİ Mİ?Kitabında yer verdiği konu başlıklarından yola &ccedil;ıkarak sohbet ettiğimiz Abdullah Aysu, k&uuml;resel tarım politikalarında şirket tarımcılığının &ouml;n plana &ccedil;ıkartıldığını, bu durumun da tarımda hızla tekel bir yapı oluşturduğuna işaret ediyor. Yoğun bir kimyasal ila&ccedil;, g&uuml;bre ve mekanizasyon kullanımı ile yapılan tarımı şirket tarımcılığı olarak niteleyen Aysu, şirketlerin tarımsal &uuml;retime girme s&uuml;reci ve sonrasını ş&ouml;yle değerlendiriyor: &ldquo;Şirket tarımcılığında işin bam teline tohuma dokunarak başlanıyor. Şirketlerin &uuml;rettiği ve &ccedil;ift&ccedil;iye sattığı tohumdan bir yıl sonra k&ouml;yl&uuml; yeniden tohum elde edemiyor. Oysa &ccedil;ift&ccedil;i, &uuml;rettiği &uuml;r&uuml;nden tohumunu ayırabilene denir. &Uuml;rettiği &uuml;r&uuml;nden tohumunu ayıramıyorsa o kişi &ccedil;ift&ccedil;i değil, tarla bek&ccedil;isidir artık.&rdquo;Hibrit tohumların da &ouml;zelliklerine dikkat &ccedil;eken Aysu, hibrit tohumdan verim elde etmenin yolunun &ccedil;ok su ve g&uuml;bre vermekten ge&ccedil;tiğini s&ouml;yl&uuml;yor. Verilen kimyasal g&uuml;brenin sadece o &uuml;r&uuml;ne gitmediğini, beraberinde diğer otları da geliştirdiğine dikkat &ccedil;eken Aysu, oluşan d&ouml;ng&uuml;y&uuml; ş&ouml;yle &ouml;zetliyor: &ldquo;Hızla gelişen otlar &ccedil;ift&ccedil;inin ana &uuml;r&uuml;n&uuml;ne ortak oluyor. Aynı otlar, yetişecek olan sebze ve meyveye zarar verebilecek b&ouml;ceklerin yumurtalarını da yapraklarında gizliyor. Bu durumda &uuml;retici verim alabilmek i&ccedil;in fazla su ve g&uuml;bre veriyor. Yabani otları yok etmek i&ccedil;inse kimyasal ila&ccedil; veriyor. B&ouml;cekleri zararsız hale getirmek i&ccedil;in de kimyevi ila&ccedil; kullanıyor. Kullanılan kimyasal g&uuml;bre ve ila&ccedil;lar hem toprağı hem de yeraltı sularını kirletiyor. T&uuml;ketilen gıdalar &uuml;zerindeki kalıntılar da insan sağlığını tehdit ediyor.&rdquo;Abdullah Aysu, bu kısır d&ouml;ng&uuml;y&uuml; yaratan ve doğadaki t&uuml;m canlıları riske atan organize yapıya dikkat &ccedil;ekiyor. D&uuml;nya &uuml;zerinde ilacı, g&uuml;breyi ve tohumu &uuml;reten 10 şirketin k&uuml;resel tarımda egemen bir yapıya b&uuml;r&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;n&uuml; hatırlatan Aysu, tohumu toprağa atan &ccedil;ift&ccedil;inin fasit bir daireye girerek k&uuml;resel şirketlere teslim olduğunu belirtiyor. &Ouml;zetin &ouml;zetini &ldquo;K&uuml;resel bir k&ouml;y olduk&rdquo; s&ouml;zleriyle ifade ediyor Abdullah Aysu.K&uuml;resel 10 şirketin y&ouml;nlendirmesi ile t&uuml;m d&uuml;nyada &ccedil;ift&ccedil;iliğin ortadan kaldırıldığını, şirketleşen tarımla birlikte toprakların da şirketlerin eline ge&ccedil;meye başladığına dikkat &ccedil;ekiyor.Abdullah Aysu ile sohbetimiz kitabın sadece birka&ccedil; başlığından ibaret.&ldquo;Gıda Krizi &ndash; Tarım, Ekoloji ve Egemenlik&rdquo; adlı kitap, şirketlerin hakimiyeti altındaki gıda &uuml;retiminin yol a&ccedil;tığı k&uuml;resel kriz ve T&uuml;rkiye&rsquo;deki yansımalarını &uuml;&ccedil; ayaklı bir perspektifle, tarım, ekoloji ve egemenlik arasındaki ilişkileri odağa alarak inceliyor.Alternatif gıda &uuml;retim, dağıtım ve t&uuml;ketim yollarını araştıran kitapta gıda g&uuml;venliği, GDO&rsquo;lu tohumlar, yerel tohumlar, tarımsal &uuml;retim sistemleri, organik tarım modeli, bilge k&ouml;yl&uuml; tarım tarzı, Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası, kooperatifler ve k&uuml;&ccedil;&uuml;k aile &ccedil;iftliği gibi olduk&ccedil;a ilgin&ccedil; ve herkesin bilmesi gereken konu başlıkları var.Kısacası bug&uuml;n sık&ccedil;a tartıştığımız gıda fiyatlarındaki y&uuml;ksek seyirden tutun da g&uuml;venilir gıdaya ulaşım sorunlarına kadar bir&ccedil;ok g&uuml;ncel meselenin nedenleri, sonu&ccedil;ları ve &ccedil;&ouml;z&uuml;m &ouml;nerileri bu kitapta yer alıyor. Okumanızı tavsiye ederiz.

Gıda Krizi – Tarım, Ekoloji ve Egemenlik

Diğer Yazılar