Avrupa'nın büyümesi gerek ama nasıl?

Ge&ccedil;en hafta Avrupa nın 25 &uuml;lke liderinin katıldığı toplantı, bug&uuml;ne kadar yapılanların belki en az stresli olanıydı.Atılan adımların olumlu sonu&ccedil; vermeye başlamasının b&ouml;yle bir havayı yarattığı kuşkusuz. Bazı kırılganlık noktalarının ve risklerin h&acirc;l&acirc; ortada bulunmasına karşın oluşan bu atmosfer, liderleri başka konular &uuml;zerine odaklaşmaya zorladı.Bunların başında da b&uuml;y&uuml;me sorunu geliyordu.Siyaset&ccedil;ilerin ve piyasaların buluştukları nadir ortak noktalardan birisinin ekonomik b&uuml;y&uuml;menin yararları olduğu kuşkusuz. B&uuml;y&uuml;me ger&ccedil;ekleşince siyaset&ccedil;inin oyu artıyor, piyasaların morali d&uuml;zeliyor.AVRUPA: B&Uuml;Y&Uuml;ME &Ouml;Z&Uuml;RL&Uuml;S&Uuml;Ne yazık ki b&uuml;y&uuml;me &ouml;z&uuml;rl&uuml;s&uuml; konumuna giren Avrupa nın &ouml;n&uuml;m&uuml;zdeki iki yılda beklenen performansı hi&ccedil; de iyi g&ouml;r&uuml;nm&uuml;yor.IMF nin G-20 ler i&ccedil;in hazırladığı son raporda 2010 ve 2011 yıllarında sırasıyla y&uuml;zde 1.9 ve 1.6 oranında b&uuml;y&uuml;yen Euro B&ouml;lgesinin, 2012 yılında y&uuml;zde 0.5 oranında daralacağı bekleniyor. 2013 yılı i&ccedil;in konulan rakam ise y&uuml;zde 0.8.Bu oranlar ger&ccedil;ekleşirse Euro B&ouml;lgesi ndeki siyaset&ccedil;ilerin işin i&ccedil;inden &ccedil;ıkması &ccedil;ok zor. İktidarı bir başka partiye devredecekleri kesin.Bunun i&ccedil;in ne pahasına olursa olsun b&uuml;y&uuml;yelim diyorlar. Diyorlar da nasıl olacağını s&ouml;yleyen yok.Geleneksel makroekonomik politikalarla bu amaca kısa d&ouml;nemde ulaşmanın bir&ccedil;ok g&uuml;&ccedil;l&uuml;ğ&uuml; var.■ Halk, kamu ve iş &acirc;lemi harcamalarını artırmıyorlar.■ Para politikası &ccedil;alışmıyor. Faizler en d&uuml;ş&uuml;k d&uuml;zeyde olmasına karşın ekonomiyi canlandırmıyor. Tam aksine sorunları ileriye atıyor.■ Maliye politikası bor&ccedil; batağına d&uuml;şm&uuml;ş Avrupalı ekonomilere b&uuml;y&uuml;me a&ccedil;ısından bir katkı sağlayamıyor. Tam aksine b&uuml;y&uuml;meyi frenliyor.■ Reel, fiskal ve finans sekt&ouml;rlerindeki gelişmelerin ekonomik b&uuml;y&uuml;meyi engellemesinin nasıl yumuşatılacağı bilinemiyor.Bu şartlarda B&uuml;y&uuml;menin kaynakları bir t&uuml;rl&uuml; ortaya &ccedil;ıkarılamıyor.MARSHALL PLANIBu aralarda Avrupalı y&ouml;neticilerin dillerinden d&uuml;şmeyen Marshall Planı s&ouml;ylemi var.Bu plan, 1948-1951 yılları arasında y&uuml;r&uuml;rl&uuml;ğe konan ABD kaynaklı bir ekonomik yardım paketi. İki temel amacı var. Birincisi, savaşta yıkılan ekonomik yapının yerine yenilerini kurup Avrupa nın yok olmasını &ouml;nlemek; ikincisi ise ABD nin en &ouml;nemli ticaret partnerinin satın alma g&uuml;c&uuml;n&uuml; artırıp ona mal satmak.Marshall Planı o tarihlerde başarılı oldu. Avrupa nın altyapısı yeniden &uuml;retim yapabilir hale geldi.Bug&uuml;n ise koşullar, yapı ve ama&ccedil; farklı. Ancak Avrupa İstikrar Mekanizması ve IMF kaynakları kullanılarak farklı bir mimari yaklaşımla benzer bir sistem y&uuml;r&uuml;rl&uuml;ğe konulabilir. Avrupa nın altyapısı g&uuml;&ccedil;lendirilebilir.Peki başka ne &ouml;nlemler akla geliyor denince, yanıt yok.Bor&ccedil; &ouml;deyen, ihracat yapamayan, verimliliği d&uuml;ş&uuml;k, fazla &ccedil;alışmasını sevmeyen, inovasyon k&uuml;lt&uuml;r&uuml;n&uuml; yeterince kullanamayan, rekabet&ccedil;ilikte sorunları olan, s&ouml;m&uuml;rgecilik yoluyla kaynak aktarımı sona eren, tarım sekt&ouml;r&uuml; minimum d&uuml;zeye inmiş, bor&ccedil; ve finans krizini beraber yaşayan ve demokratik hakları g&uuml;&ccedil;l&uuml; bir toplumda y&uuml;ksek oranda bir b&uuml;y&uuml;meyi ger&ccedil;ekleştirmek kolay olmuyor.Olmayacak da.