Avrupa'nın rekabetçilik sorunu

Avrupa &uuml;lkelerinin bor&ccedil; sorunları yavaş yavaş &ccedil;&ouml;z&uuml;l&uuml;yor. Almanlar ikna edilmiş gibi g&ouml;r&uuml;n&uuml;yor ama bir &ouml;nemli konu h&acirc;l&acirc; ortada.O da Euro B&ouml;lgesi&rsquo;nde rekabet&ccedil;ilik sorunu.B&ouml;lge&rsquo;nin kuzey ve g&uuml;neyindeki ekonomiler arasında rekabet d&uuml;zeyi a&ccedil;ısından &ouml;nemli farklar var. G&uuml;neyde yer alan İtalya, İspanya, Yunanistan ve Portekiz&rsquo;e İrlanda&rsquo;yı eklediğimizde bu &uuml;lkeler kuzeyin kaplanı olan Almanya&rsquo;nın rekabet&ccedil;ilik g&uuml;c&uuml;n&uuml;n &ccedil;ok aşağısında bulunuyorlar.Rekabet &ldquo;birim işg&uuml;c&uuml; maliyeti&rdquo; ile &ouml;l&ccedil;&uuml;l&uuml;yor. Bu ise bir iş&ccedil;inin bir saatte &uuml;rettiği mal ve hizmet i&ccedil;indeki maliyeti şeklinde tanımlanıyor.Grafikten de izleneceği gibi son on yılda Almanya&rsquo;nın birim işg&uuml;c&uuml; maliyeti d&uuml;şerken diğer &ldquo;G&uuml;ney &Uuml;lkeleri&rdquo;nde &ouml;nemli artışlar olmuş. Aradaki fark kriz başlangıcına kadar s&uuml;ratle fazlalaşmış.Şimdi Almanya, Euro&rsquo;nun rekabet farklılıklarını giderme gibi bir rol&uuml; olmaması nedeniyle, rekabet g&uuml;c&uuml;n&uuml;n işg&uuml;c&uuml; piyasalarında ger&ccedil;ekleştirilecek yapısal reformlar yardımıyla arttırılmasını istiyor. Prensip olarak Euro B&ouml;lgesi gibi bir parasal birlikte, rekabeti artırmanın verimliliği y&uuml;kseltmekten ge&ccedil;tiğini, verimlilik artışının ise birim işg&uuml;c&uuml; maliyetini d&uuml;ş&uuml;rmek anlamına geldiğini tekrarlıyorlar. İşte Almanlar bunu g&uuml;neydeki &uuml;lkelere uygulatmak i&ccedil;in bastırıyorlar. &ldquo;&Ccedil;alışanlara daha az &uuml;cret &ouml;deyin, işg&uuml;c&uuml; piyasasını esnekleştirin ve ben ne yapıyorsam siz de onu yapın&rdquo; diyorlar.İşte tam burada işler karışıyor.Para politikasında hi&ccedil;bir s&ouml;z&uuml; olmayan ve d&uuml;şt&uuml;kleri bor&ccedil; krizi sonucu kamu maliyesinin iplerini Almanya&rsquo;nın isteklerine bırakmayı zor da olsa kabullenen &ldquo;G&uuml;ney B&ouml;lgesi &Uuml;lkeleri&rdquo;, politik a&ccedil;ıdan &ccedil;ok hassas olan işg&uuml;c&uuml; piyasasını ve &uuml;cret belirleme rejimini Almanların direktifleriyle yapmak istemiyorlar.Almanya ise bunu bor&ccedil; sorununu &ccedil;&ouml;zme planının bir par&ccedil;ası olarak g&ouml;r&uuml;yor. İşte Euro B&ouml;lgesi şimdi sırat k&ouml;pr&uuml;s&uuml;nden ge&ccedil;iyor. &ldquo;Avrupa Birliği ya da daha spesifik olarak Euro B&ouml;lgesi&rsquo;ndeki &uuml;lkeler Alman h&acirc;kimiyeti altında yaşamanın zorluklarını tek tek tadıyorlar. Bakalım bu konu mart ayı sonuna kadar nasıl &ccedil;&ouml;z&uuml;mlenecek? Yeni statlara gerek yok ama&hellip; Yavuz Semerci g&uuml;nlerdir yazıyor. İstanbul&rsquo;da her spor kul&uuml;b&uuml;n&uuml;n kendisine ait bir stada sahip olmasının gereksizliğini &ouml;rnekleriyle ortaya koyuyor. Kendisini destekliyorum. 52 bin kişilik Telekom Arena ve onun biraz &ouml;tesindeki 75 bin seyirci kapasiteli Atat&uuml;rk Olimpiyat Stadyumu, Galatasaray, Fenerbah&ccedil;e ve Beşiktaş&rsquo;ın bir yıl i&ccedil;inde yapacakları t&uuml;m ma&ccedil;larını kolaylıkla ger&ccedil;ekleştirebilecekleri yerler. Altyapı sorunları &ccedil;&ouml;z&uuml;mlendiğinde ya da k&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımlarla İstanbullu futbolseverlere yıllarca hizmet verebilirler. Ancak iş &ouml;yle değil. Profes&ouml;r Anne Krueger&rsquo;in tanımlaması ile T&uuml;rkiye rant arayanlar &uuml;lkesi. Şimdi gerek Beşiktaş gerekse Fenerbah&ccedil;eli y&ouml;neticiler ek ya da yeni inşaatlar peşinde. Sayın Semerci buradan ne kadar rant sağlanacağını ve kaynakların nasıl heba edileceğini rakamlarıyla sıralıyor. Kimse de bunlara durun diyemiyor. Tam aksine yardımcı olmak i&ccedil;in birbirleriyle yarışıyorlar.