Wall Street'teki işini bırakıp koyunculuk yapan Avustralyalı

Avustralya seyahatimizin ikinci g&uuml;n&uuml;nde Sydney&rsquo;den Melbourne&rsquo;e u&ccedil;uyoruz. Tarım ve Su Kaynakları Bakanlığına bağlı karantina tesislerini geziyoruz. Fotoğraf ya da video g&ouml;r&uuml;nt&uuml;s&uuml; almanın yasak olduğu tesislerde yetkililer bize &uuml;lkenin karantina politikaları hakkında detaylı bilgiler veriyor. Avustralya, kedi ve k&ouml;pek başta olmak &uuml;zere evcil hayvanlar konusunda hastalıktan ari konumda. Bu durumu korumak i&ccedil;in kedi ve k&ouml;pekler dahil t&uuml;m hayvan ve bitkiler Avustralya ya varışta karantinaya alınıyor. Karantina s&uuml;resi en az 10 g&uuml;n s&uuml;r&uuml;yor ve karantinada ge&ccedil;en her bir g&uuml;n&uuml;n faturası da hayvan sahiplerine fatura ediliyor. Avustralya kendi biyolojik &ccedil;eşitliliğini ve biyog&uuml;venliğini en &uuml;st seviyede korumak adına karantina konusunda olduk&ccedil;a sıkı bir politika izliyor. 92 farklı &uuml;lkeden ithalat ger&ccedil;ekleştiren Avustralya&rsquo;da, eğer ithal edilen canlı bitkilerde herhangi bir risk tespit edilirse 5 yıla kadar g&ouml;zetim altında kalabiliyor. O y&uuml;zden de d&uuml;nyadaki en sıkı ve sistemli karantina modeli olarak nam salmış. Bu alanda en sıkı ikinci &uuml;lkenin Yeni Zelanda olduğunu &ouml;ğreniyoruz. &Uuml;lkeye giren/ithal edilen hayvan, bitki t&uuml;rleri ve tohumlar gerektiği takdirde 10 g&uuml;n ila 5 yıl arasında karantinada kalabiliyor. Karantina merkezinde olası bitki zararlıları, hastalık ve haşerelere karşı tanı koyma ve koruma &ccedil;alışmaları y&uuml;r&uuml;t&uuml;yorlar. BEYAZ YAKALI GİRİŞİMCİNİN HAYVANCILIK HİKAYESİ Melbourne&rsquo;de ikinci durağımız şehrin yaklaşık 80 kilometre dışındaki bir &ccedil;iftlik. Avustralya beyaz koyunu yetiştiren Toni Barton&rsquo;ı ziyaret ediyoruz. Toni aslında bir beyaz yakalı girişimci. 2008 K&uuml;resel Finansal Krizine kadar ABD&rsquo;nin New York şehrinde yaşayan ve Wall Street&rsquo;te d&uuml;nyanın en b&uuml;y&uuml;k sigorta şirketlerinden AIG&rsquo;de &uuml;st d&uuml;zey y&ouml;neticilik yapan Toni Barton, yaklaşık 5-6 yıl &ouml;nce &ccedil;ok farklı bir hayatın i&ccedil;ine giriyor. Toni, 200 dekar arazide 200 baş koyunuyla &uuml;retim ger&ccedil;ekleştiriyor. &Ccedil;evresinde koyunculuk yapan komşuları ilk başlarda Toni&rsquo;nin en fazla 1-2 yıl dayanabileceğini s&ouml;yleyerek, sonunda pes edeceği ya da batacağı noktasında iddiaya giriyor. Ancak 5 yılın sonunda Toni batmak bir yana b&ouml;lgede bu işi en k&acirc;rlı yapan &ccedil;ift&ccedil;ilerin başında geliyor. Tabii bu başarıda Toni&rsquo;nin finans d&uuml;nyasında kazandığı tecr&uuml;be ve d&uuml;nyaya bakış a&ccedil;ısı da &ouml;nemli bir etken. Zira Toni geleneksel &uuml;retim modelinin biraz dışına &ccedil;ıkarak katma değerli &uuml;retim ve markalaşmaya yoğunlaşıyor. Maliyet/k&acirc;r marjı hesabını en ince ayrıntısına kadar yapan Toni, inovatif gıda &uuml;r&uuml;nleri ve yenilikler &uuml;zerine kafa yoruyor. O y&uuml;zden de sadece işin salt &uuml;retim tarafında değil katma değer yaratma ve markalı &uuml;r&uuml;n pazarlama tarafında da bir fiil yer alıyor. İnovatif &uuml;r&uuml;nler geliştirirek helal sertifikası bile alıyor. Amacı uzun vadede sadece i&ccedil; piyasa değil yurtdışına da &uuml;r&uuml;nler pazarlayabilmek. Toni, koyunlarını yılın neredeyse tamamında merada rotasyonlu şekilde otlatıyor, hayvanlarının &ouml;n&uuml;ne hazır yem koymuyor. Biyog&uuml;venlik programını sıkı şekilde uyguladığı i&ccedil;in şuana kadar hayvanlarında &ccedil;ok ciddi bir hastalıkla karşılaşmıyor. İşinin başında olduğu i&ccedil;in her g&uuml;n d&uuml;zenli olarak hayvanlarının g&ouml;z&uuml;n&uuml;, ayaklarını, genel g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml;n&uuml; kontrol ediyor. Merada koyun yetiştirmesi ve hayvanlarına hi&ccedil;bir şekilde kesif yem vermemesinde t&uuml;ketici tercihinin/talebinin &ouml;nemli bir etken olduğunu s&ouml;yl&uuml;yor. Koyunlarını aracılara canlı ya da karkas şeklinde satmak yerine kendi mezbahasında işleyerek son t&uuml;keticiye aracısız ulaşıyor. Her ay 12 kez &uuml;retici ve t&uuml;keticinin buluşturulduğu şehrin &ccedil;ift&ccedil;i marketlerine (Farmers Market) sabahın 4&rsquo;&uuml;nde kalkarak gidiyor. Yaptığı hesaba g&ouml;re b&ouml;lgede diğer &uuml;reticiler her bir koyundan 150 dolar kazanırken, kendisi katma değerli ve markalı &uuml;retim sayesinde 450 dolar kazanıyor. M&uuml;şteri ile direkt buluştuğu i&ccedil;in t&uuml;ketici taleplerini daha iyi anladığını ve ona g&ouml;re bir &uuml;retim modeli şekillendirdiğini s&ouml;yl&uuml;yor. Toni, tarım sekt&ouml;r&uuml;ne bakış a&ccedil;ısını şu s&ouml;zlerle &ouml;zetliyor: &ldquo;Her &ccedil;ift&ccedil;i bir girişimci ve problem &ccedil;&ouml;z&uuml;c&uuml; olmak zorunda. Aksi takdirde bu işi uzun vadeli yapmak her ge&ccedil;en g&uuml;n daha zor hale geliyor. &Ccedil;ift&ccedil;iler diren&ccedil;li olmak zorunda &ccedil;&uuml;nk&uuml; gelecekte bizleri ne t&uuml;r riskler bekliyor, kimse net şekilde bilemiyor. &Ccedil;ift&ccedil;ilere &uuml;nl&uuml; insanlar gibi davranılmalı &ccedil;&uuml;nk&uuml; her insanın ihtiyacı olan gıdaları &ccedil;ok zor şartlarda &uuml;retiyorlar ve &ccedil;ift&ccedil;ilerin sayısı artık &ccedil;ok fazla değil. Zorlaşan &uuml;retim koşulları &ccedil;ift&ccedil;ileri daha inovatif olmaya ve yeni fırsatlar aramaya zorluyor.&rdquo; Ama şu notu da d&uuml;şmekte fayda var&hellip; Toni&rsquo;nin butik &uuml;retim modelini t&uuml;m Avustralya hayvancılık sistemine mal etmek doğru olmaz. Sonu&ccedil;ta bu işi b&uuml;y&uuml;k ya da k&uuml;&ccedil;&uuml;k &ccedil;aplı yapan işletmelerin kendi &uuml;retim ve pazarlama modelleri var. Mevcut sistemde tıpkı T&uuml;rkiye&rsquo;deki gibi aracılar da var. Ama genel itibariyle &uuml;lkede hayvancılığın meraya dayalı bir beslenme modeliyle yapıldığının altını &ccedil;izelim. Melbourne kırsalına doğru giderken yolda sağlı sollu şekilde meralarda yayılan b&uuml;y&uuml;kbaş ve k&uuml;&ccedil;&uuml;kbaş hayvanları sık sık g&ouml;r&uuml;yoruz. Arada kangurulara da rastlıyoruz. Bu da &ccedil;ift&ccedil;ilerin hayvancılıktaki en b&uuml;y&uuml;k girdi kalemlerinin başında gelen yem maliyetlerinde &ouml;nemli bir avantaj anlamına geliyor. Tıpkı T&uuml;rkiye&rsquo;de olduğu gibi Avustralya&rsquo;da da k&uuml;&ccedil;&uuml;k aile işletmeleri zorlu bir d&ouml;nemden ge&ccedil;iyor. Sekt&ouml;r temsilcileri, k&uuml;&ccedil;&uuml;k işletmelerin ancak b&uuml;y&uuml;yerek, teknolojik gelişmelere adapte olarak veya bir araya gelerek ayakta kalabileceği g&ouml;r&uuml;ş&uuml;nde. Ya da tıpkı Toni&rsquo;nin yaptığı gibi farklı bir strateji izlemeleri gerekiyor. Melbourne&rsquo;deki ziyaretlerimiz bununla sınırlı değil. Ellinbank Ulusal S&uuml;t Araştırma Merkezi ve Victoria Eyaleti Tarım Bakanlığı&rsquo;nı da ziyaret ettik. Ayrıca La Trobe &Uuml;niversitesi kamp&uuml;s&uuml;nde yer alan Tarımsal Biyoteknoloji Merkezi&rsquo;nde de g&ouml;r&uuml;şmeler yaptık. Bir sonraki yazıda &uuml;lkenin hayvancılık tarafına biraz daha genel bir a&ccedil;ıdan bakacağız. Sizlere ayrıca Avustralya&rsquo;da tarım teknolojileri, girişimcilik ve inovasyona dair izlenen stratejileri aktaracağız. İrfan Donat Bloomberg HT Tarım Edit&ouml;r&uuml; idonat@bloomberght.com

Wall Street'teki işini bırakıp koyunculuk yapan Avustralyalı

Diğer Yazılar